De monumentale halve carréhoeve uit de 18e eeuw, bestaande uit een boerenwoonhuis en stallencomplex, is herbestemd tot drie woningen. De ontwikkeling heeft plaatsgevonden op basis van particulier initiatief, Tom Frantzen was naast architect ook de ontwikkelaar en belegger van het project.

Boerderij Roorda State is een monumentale Friese stelp die, incl. de bijbehorende kavels landbouwgrond, buiten agrarisch gebruik is geraakt. Gezamenlijk hebben Stichting Boerderij en Landschap, het Fryske Gea en de Friese boerderijenstichting hergebruik van deze nagenoeg in oorspronkelijke staat verkerende boerderij en omliggende gronden (1,5 hectare) mogelijk gemaakt.

Het Jobsveem in het Rotterdamse Lloydkwartier is een bakstenen kolos van bijna 20.000 m2, gebouwd in 1912 en in 2000 aangewezen tot Rijksmonument. Het pakhuis is in 2007 herbestemd tot woongebouw.

Het Hiëronymushuis is een Rijksmonument aan de Maliesingel te Utrecht. In nauw overleg met de Rijksdienst en Monumentenzorg is het pand volledig gerestaureerd en getransformeerd naar luxe woningen in de historische binnenstad van Utrecht. Bij de transformatie konden veel bijzondere historische details gehandhaafd blijven en ontstaat een min of meer vanzelfsprekend respect voor het gebouw en haar beleving zonder functioneel in te hoeven leveren.

De stad Maastricht kocht het Kruisherenklooster toen dit in de jaren tachtig leeg kwam te staan. Het bleek moeilijk een nieuwe functie te vinden. Uiteindelijk is het Kruisherenklooster in Maastricht getransformeerd tot een hotel. Uitgangspunt voor de nieuwe eigenaar was dat het historische karakter van het kloostercomplex behouden bleef, maar dat het tegelijk een rendabele commerciële functie zou krijgen.

Een katholiek klooster uit de jaren ’50 werd door One Architecture op 'protestantse' wijze getransformeerd tot gezondheidscentrum. Met enerzijds radicale, anderzijds historiserende ingrepen is de oorspronkelijke architectuur zichtbaar gemaakt en versterkt. De architect was niet alleen ontwerper, maar ontwikkelde een complete business case; dankzij de integrale aanpak kon het gebouw op een rendabele manier herontwikkeld, en aldus behouden blijven.

Toen het centrum van Rotterdam in 1953 nog een grotendeels kale vlakte was, stond het Groot Handelsgebouw er al. Een onwaarschijnlijk groot gebouw voor die tijd, een trots baken van de naoorlogse wederopbouw. In loop van de jaren verandert het karakter van het gebouw, met name in de laatste decennia van de vorige eeuw. De groothandel vertrekt naar bedrijventerreinen aan de rand van de stad en de dienstverlenende sector groeit gestaag. Het gebouw vraagt om structurele ingrepen om het geschikt te maken voor toekomstig gebruik van kantoorruimten.